GözYaslari
3 posters
1 sayfadaki 1 sayfası
GözYaslari
tarafından **cem_ree** Ptsi Ağus. 04, 2008 10:06 am
Ne çok şey anlatır gözyaşları…Bazen söylenemeyen sözlerin sesi, bazen bir pişmanlığın diyeti ,bazen de bir sevda nefesi…Sessizliğin çığlıklarıdır aslında gözyaşları…Anlatılamayanı anlatmak ister karşısındakine…Eğer anlayabilirse…
İnsanoğlu bi garip…Sevinir ağlar, üzülür ağlar, hasret çeker ağlar, kavuşur yine ağlar. Kelimeler kifayetsiz kaldığında, gözyaşları görev başındadır. Aslında ağlayabilmek büyük bir nimet…Ve ağlamak taş kalpli olmadığımızı gösteriyor. Hala insan olduğumuzu, hissettiğimizi, DUYGUSUZ olmadığımızı…
Ama bazen gözpınarlarından aşağı süzülemez gözyaşları…Onlar dışa akıp ziyan etmezler kendilerini…Çünkü çok daha önemli bir görevleri vardır. İçteki bir yangını söndürmek isterler. Göz kapaklarınızın alev alev yandığı, boğazınıza bir şeylerin düğümlendiği, burnunuzun direğinini sızladığı oldu mu hiç? Dikkat ettiniz mi o anlarda gözyaşlarınızın istikameti neresi? En zor olanı bu belki de…
Ağlamak zayıflık mı? Neden ağlamamız gereken anlarda; yumruklarımızı, tırnaklarımız avuçlarımızı kanatıncaya kadar sıkar, boğazımızdaki düğümleri yutkunarak gidermeye çalışırız? Neden kaçırırız buğulanan gözlerimizi başkalarından?
Bakın ağlıyorum işte! Utanmıyorum kimseden…O kadar içime akıttım ki gözyaşlarımı!…Artık zapdedemiyorum içimdeki çağlayanı….
Ağlıyorum dostlarımın vefasızlığı için
Ağlıyorum Yaradana vefasızlığım için
Ağlıyorum özlediklerim için
Ağlıyorum özleyip de kavuşamadıklarım için
Ağlıyorum içimi acıtan kalp kırıklıklarım için
Ağlıyorum istemeden de olsa kalbini kırdıklarım için
Ağlıyorum unutulmaması gerekenleri unuttuğum için
Ağlıyorum Rabbime hayırlı kul olamadığım için
Ağlıyorum yaklaştıkça uzaklaştıklarıma
Ağlıyorum tanıdıkça çirkinleşenlere
Ağlıyorum kıymetini bilemediklerime
Ağlıyorum sevsem de yüz bulamadıklarıma
Ağlıyorum ziyan olan yıllarıma
Ağlıyorum bir ömür ağlayamadıklarıma
GÖZYAŞLARIM BU GECE BİTER Mİ?
RUHUMDAKİ KİRLERİ YIKAMAYA YETER Mİ?
KALBİME GÜN DOĞAR MI BU SABAH ACEP?
YOKSA,BÖYLE GELMİŞ YİNE BÖYLE GİDER Mİ?
DUYAR MISIN GÖZYAŞLARIMIN SESİNİ YA RAB?
BU YAŞLAR GÜNAHLARIMIN DİYETİNİ ÖDER Mİ?
alıntıdır
**cem_ree**-
Mesaj Sayısı : 21
Yaş : 40
Nerden : France
Ruh Halim :
Kayıt tarihi : 17/06/08
Karekter Aralığı
Karekter Adı:
PaRs-
Mesaj Sayısı : 40
Ruh Halim :
Kayıt tarihi : 06/05/08
Geri: GözYaslari
tarafından **cem_ree** Çarş. Ağus. 20, 2008 11:02 am
İki damla gözyaşı..(tövbe vadisi)
İki damla gözyaşı, tövbenin süsüdür. İki damla gözyaşı tövbesinin belgesidir. Gecenin koyu karanlığı içinde açılan avuca damlayan iki damla gözyaşı, duanın kanadıdır.
Duayla çiçek açan tövbenin, vicdanın, kalbin, aklın, kısacası bütün vücudumuzun dile gelip:
“Affeyle Allah’ım, sen bildirdin; ben bilemedim!
Affeyle Allah’ım, sen öğrettin; ben unuttum!” demesidir.
Beşer olmanın, insanlığın, insanın; insanı düşürdüğü yerde insanın kendini görmesinin adıdır tövbe.
Avuçlarımıza yanağımızı yaka yaka damlayan gözyaşı kalbimizi, vicdanımızı, ruhumuzu yakıp da kazanmıştır sıcaklığını.
Onun için yakıcıdır gözyaşı.
Hele tövbe için dökülen gözyaşı, daha bir yakıcıdır.
Pişmanlık vadisini boydan boya geçmiş, tövbe vadisine gelip Rabb’ine el açmıştır kul.
Yanmış, yakılmış, pişmiş ve “olmuş”tur.
İnsan tövbe vadisine geldiği zaman, şeytanın iplerinden kurtulmuş melek kanatlarının gölgesine sığınmıştır.
İnsan, yüce dergâha üzerindeki kirli kaftanı atıp beyazlara bürünmek için gelmiştir.
Peygamber Efendimiz (sas), “Günahtan tövbe eden, bir günah işlememiş gibidir.” buyurmuş.
“Kul bir günah işler, sonra da günahını itirafla tövbe ederse, Allah Teâlâ tövbesini kabul ve affeder.” buyurarak tövbe ve af kapının sonuna kadar açık olduğunu söylüyor Peygamber Efendimiz (sas) bir başka hadisinde.
Ne büyük bir müjdedir bu, günaha batmış olana!
Ne büyük bir çıkıştır bu, günaha dalmış olana!
Ne büyük bir haberdir bu, günaha boğuldum diyene!
Ne güzel bir dindir bu!
Ne güzel bir kapıdır tövbe!
Ne güzel bir arınma vadisidir tövbe!
Günah vadisinden, hata dağından, tövbe kapısından geçerek bizlere arınma imkanı sunan Rabb’imize şükrederiz.
Şükrederiz, daha nice nimetleri bizlere veren Rabb’imize.
Şükrederiz Rabb’imize, tövbe ederken bize iki damla gözyaşı verdiği için.
Şükrederiz, günahtan sıyrılıp tövbeye sığınacak bir kalbe sahip olduğumuz için.
Duayla çiçek açan tövbenin, vicdanın, kalbin, aklın, kısacası bütün vücudumuzun dile gelip:
“Affeyle Allah’ım, sen bildirdin; ben bilemedim!
Affeyle Allah’ım, sen öğrettin; ben unuttum!” demesidir.
Beşer olmanın, insanlığın, insanın; insanı düşürdüğü yerde insanın kendini görmesinin adıdır tövbe.
Avuçlarımıza yanağımızı yaka yaka damlayan gözyaşı kalbimizi, vicdanımızı, ruhumuzu yakıp da kazanmıştır sıcaklığını.
Onun için yakıcıdır gözyaşı.
Hele tövbe için dökülen gözyaşı, daha bir yakıcıdır.
Pişmanlık vadisini boydan boya geçmiş, tövbe vadisine gelip Rabb’ine el açmıştır kul.
Yanmış, yakılmış, pişmiş ve “olmuş”tur.
İnsan tövbe vadisine geldiği zaman, şeytanın iplerinden kurtulmuş melek kanatlarının gölgesine sığınmıştır.
İnsan, yüce dergâha üzerindeki kirli kaftanı atıp beyazlara bürünmek için gelmiştir.
Peygamber Efendimiz (sas), “Günahtan tövbe eden, bir günah işlememiş gibidir.” buyurmuş.
“Kul bir günah işler, sonra da günahını itirafla tövbe ederse, Allah Teâlâ tövbesini kabul ve affeder.” buyurarak tövbe ve af kapının sonuna kadar açık olduğunu söylüyor Peygamber Efendimiz (sas) bir başka hadisinde.
Ne büyük bir müjdedir bu, günaha batmış olana!
Ne büyük bir çıkıştır bu, günaha dalmış olana!
Ne büyük bir haberdir bu, günaha boğuldum diyene!
Ne güzel bir dindir bu!
Ne güzel bir kapıdır tövbe!
Ne güzel bir arınma vadisidir tövbe!
Günah vadisinden, hata dağından, tövbe kapısından geçerek bizlere arınma imkanı sunan Rabb’imize şükrederiz.
Şükrederiz, daha nice nimetleri bizlere veren Rabb’imize.
Şükrederiz Rabb’imize, tövbe ederken bize iki damla gözyaşı verdiği için.
Şükrederiz, günahtan sıyrılıp tövbeye sığınacak bir kalbe sahip olduğumuz için.
**cem_ree**-
Mesaj Sayısı : 21
Yaş : 40
Nerden : France
Ruh Halim :
Kayıt tarihi : 17/06/08
Karekter Aralığı
Karekter Adı:
Geri: GözYaslari
tarafından akın_33 Cuma Ocak 02, 2009 2:25 pm
Yaşam içerisinde zıtlıklar bazen karşı karşıya oturur bazen yan yana… Bakma öyle kavgalı gibi durduklarına tam aksine Aslında el ele hüzünlerle huzurlar Aynı anda hem güler hem ağlar insanlar Gözyaşları çiçek açar tebessümler ağlar En canlı renkler bile hüzünleri imzalar kimi zaman
Acıların da kendine has bir tadı var Gönlümü yaksa da acıları seviyorum Hüzünlerin güzelliği yağmur kadar berrak, yağmur kadar sakin; yüreğimi ıslatan bu güzelliği seviyorum Yaşam zıtlıkların birbirini tamamladığı bir tablo İyi ve hoş olan şeylerin kıymetini anlamayı bize armağan eden, kötü olan her şeye teşekkürü bir borç biliyorum Geceyi yaratan ve bize güneşi özlettiren dertlerle bize sabrı öğreten ve sonra da ruhumuza billur billur huzuru akıtan Allah’a hamdolsun…
Acıların da kendine has bir tadı var Gönlümü yaksa da acıları seviyorum Hüzünlerin güzelliği yağmur kadar berrak, yağmur kadar sakin; yüreğimi ıslatan bu güzelliği seviyorum Yaşam zıtlıkların birbirini tamamladığı bir tablo İyi ve hoş olan şeylerin kıymetini anlamayı bize armağan eden, kötü olan her şeye teşekkürü bir borç biliyorum Geceyi yaratan ve bize güneşi özlettiren dertlerle bize sabrı öğreten ve sonra da ruhumuza billur billur huzuru akıtan Allah’a hamdolsun…
akın_33- Deneyimli üye
-
Mesaj Sayısı : 141
Kayıt tarihi : 27/12/08
Geri: GözYaslari
tarafından akın_33 Ptsi Ocak 19, 2009 2:38 pm
Gözlerim kalbimin sızısı ile ağladığı için kalbimden şikayetçi .
Kalbim ise , sen gördün ben yandım , keyfi süren sen , cefayı çeken ben diyerek gözlerime , ondan davacı oluyor .
İçimdeki bu savaş yıllardır yakıp yakıp biçare kıldı beni . .. ve ben böyle bir harbin tam ortasında kalmış , sağır ve dilsiz bir görgü tanığıyım .
Gözlerimi suçlayamam . Çünki o , o denli bir güzellik karşısında eli kolu bağlı bir mahkümdur . Aklımın köleliğini terkeden gözlerim , çok nazlı bir yarin esiridir , tek o na meftundur .
Kalbimi de suçlayamam . Çünki yarin gözlerindeki alevler den bir kıvılcım sıçramıştır ona . O ise o bir kıvılcımın üzerine Ah' lar çekmek suretiyle yelleye , yelleye cehenneme çevirdi kendini .
Gözlerim kalbimin efkarıyla ağladı ve döktüğü gözyaşları içerimdeki cehennem misali , o yangının üzerine damladı . Söndürür belki diye beklerken daha da coşturdu alevlerimi .
Ağladıkça yandım , ağladıkça yandım ..
Öyle bir hal aldımki nihayetinde , ateşimin rengi kırmızıdan siyaha döndü . Böyle cayır cayır yanarken , anladım ağlamanın bir sonu olmadığını , ve bana bir çözüm de sunmadığını .
... ve gülmek istedim yıllar sonra . Çok zorlandım gülmek için . Olmadı , vazgeçecek oldum ama , son nefesim hal-i hazır da duruyordu . Bütün bir gayret ve çaba içerisinde son nefesimde ufak bir tebesüüm kondurdum genç ama bir o kadar da yaşlı çehreme .
Fakat gördüğüm şey ne hazindi ..
Öyleki gülüşlerim hüngür hüngür , tebessümlerim mahsun ve mazlum ağlıyorlardı , kurumuş yaprakların arasında .
Ağlatılmıştı gülüşlerim ...
... ve son olarak , gülerek ağlamak doğdu .
Şimdi bunu yapıyorum .
Rolümde başarılıyım da .
Ağlayın hadi
Ağlayan gülüşlerim ..
A Ğ L A Y I N . . .
İçimdeki bu savaş yıllardır yakıp yakıp biçare kıldı beni . .. ve ben böyle bir harbin tam ortasında kalmış , sağır ve dilsiz bir görgü tanığıyım .
Gözlerimi suçlayamam . Çünki o , o denli bir güzellik karşısında eli kolu bağlı bir mahkümdur . Aklımın köleliğini terkeden gözlerim , çok nazlı bir yarin esiridir , tek o na meftundur .
Kalbimi de suçlayamam . Çünki yarin gözlerindeki alevler den bir kıvılcım sıçramıştır ona . O ise o bir kıvılcımın üzerine Ah' lar çekmek suretiyle yelleye , yelleye cehenneme çevirdi kendini .
Gözlerim kalbimin efkarıyla ağladı ve döktüğü gözyaşları içerimdeki cehennem misali , o yangının üzerine damladı . Söndürür belki diye beklerken daha da coşturdu alevlerimi .
Ağladıkça yandım , ağladıkça yandım ..
Öyle bir hal aldımki nihayetinde , ateşimin rengi kırmızıdan siyaha döndü . Böyle cayır cayır yanarken , anladım ağlamanın bir sonu olmadığını , ve bana bir çözüm de sunmadığını .
... ve gülmek istedim yıllar sonra . Çok zorlandım gülmek için . Olmadı , vazgeçecek oldum ama , son nefesim hal-i hazır da duruyordu . Bütün bir gayret ve çaba içerisinde son nefesimde ufak bir tebesüüm kondurdum genç ama bir o kadar da yaşlı çehreme .
Fakat gördüğüm şey ne hazindi ..
Öyleki gülüşlerim hüngür hüngür , tebessümlerim mahsun ve mazlum ağlıyorlardı , kurumuş yaprakların arasında .
Ağlatılmıştı gülüşlerim ...
... ve son olarak , gülerek ağlamak doğdu .
Şimdi bunu yapıyorum .
Rolümde başarılıyım da .
Ağlayın hadi
Ağlayan gülüşlerim ..
A Ğ L A Y I N . . .
akın_33- Deneyimli üye
-
Mesaj Sayısı : 141
Kayıt tarihi : 27/12/08
1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz